ഓര്മ്മകളുടെ കല്പടവിൽ ഇടവഴിയിലേക്ക് കണ്ണുനട്ടിരിക്കുമ്പോഴും മനസ്സിന്റെ ഉള്ളറകളിലെവിടെയോ കെടാവിളക്കായ് ആ മുഖം ഇന്നും അവശേഷിക്കുന്നു.. ചേർത്തുവെച്ച കൈകൾ പറിച്ചെടുത്തു നടന്നകന്നപ്പോഴും ഒരു തിരിഞ്ഞു നോട്ടം ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു.. പൂര്തിയാക്കാൻ കഴിയാത്ത ആഗ്രഹങ്ങളുടെ കണക്കു തിട്ടപ്പെടുത്താൻ ഒരു പുതുജീവിതം ആവശ്യമാണെന്ന് തോന്നുന്നതുപോലെ... എങ്കിലും അവനിലേക്കെതിപ്പെടാൻ ആവില്ലല്ലോ... ചിലപ്പോഴൊക്കെ കാത്തിരിപ്പാണ് ജീവിതത്തിന്റെ വഴി നിശ്ചയിക്കുന്നതെന്ന് തോന്നി പ്പൊകും.. അതെ .! കാത്തിരിപ്പാണ് ജീവിതം പക്ഷെ എന്തിനുവേണ്ടി എന്ന മറുചോദ്യത്തിനു മുന്നിൽ ഉത്തരം നടന്നകലുന്നു... എങ്കിലും ഈ കാത്തിരിപ്പ്‌ തുടരും., പച്ചപ്പ്‌ കടംകൊണ്ട കല്പടവ്ചാരി.. തുരുമ്പിനെ പ്രണയിച്ച കമ്പിവേലിക്കിപ്പുറം ഇടവഴിയുടെ അങ്ങേ അറ്റത്ത്‌ കണ്ണുകൾ പ്രതിഷ്ട്ട്ടിച്.... അങ്ങനെ...