ഉമ്മറത്ത്‌ ഉണങ്ങാനിട്ട ഓർമ്മകൾ ഇന്നലത്തെ മഴയിൽ നനഞ്ഞുകുതിര്ന്നു...
നിന്റെ
 ഓർമ്മകൾ അവിടെയും ജ്വലിച്ചു നില്ക്കുന്നു..

നിന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങൾ നിറച്ച പഴയ പുസ്തകത്താളിൽ നിന്നും ഇന്നെനിക്കൊരു മയില്പീലി കിട്ടി...
ഹൃദയത്തിന്റെ
 ഉള്ളറകളിലെവിടെയോ  നീ എനിക്കായ്  മറന്നുവെച്ചപ്രണയത്തിന്റെ അവശേഷിച്ച     രൂപം...
എരിഞ്ഞടങ്ങുന്ന നിശബ്ധതയിലും വിരിയാതെപോയ  നീയെന്ന  മൌനം...

ആർത്തലച്ചുവന്നു തീരത്തെ മണൽതരികളിൽ തലതല്ലിപൊട്ടിത്തകരുന്ന കുമിളകൾ പോലെയാണ് നിന്റെ ഓർമ്മകൾ..
വന്നുപോകുമ്പോഴൊക്കെ ഒരിറ്റു കണ്ണുനീരും കൂടെ കൊണ്ടുപോകുന്നു..

ഒരിക്കല്ക്കൂടി   ഈ മണൽതരികളിൽ   നിന്റെ കാൽപാടുകല്ക്ക്  അകമ്പടിയേകണം..
ഒരുതവണകൂടി
 ഈ വഴിത്താരയിൽ നിന്റെ കൈകോർത്ത്‌ നടക്കണം..
ആകാശത്ത് മിന്നിമറയുന്ന നക്ഷത്രങ്ങളെ നിന്റെ മടിയിൽ തല ചായ്ച് എണ്ണിത്തിട്ടപ്പെടുത്തണം...
മേഘങ്ങൾ സ്വന്തമാക്കുന്ന ചന്ദ്രനോടൊപ്പം നിന്റെ തോളിൽ തലചായ്ചുറങ്ങണം..

ഇതൊരോര്മ്മപ്പെടുത്തലാണ്..
പിന്നിട്ട ജീവിതത്തിന്റെ..
മുറിച്ചു മാറ്റിയ ബന്ധങ്ങളുടെ..
ചവുട്ടിയരച്ച സ്വപ്ങ്ങളുടെ...
കാണാതെ
പോയ കണ്ണുനീരിന്റെ...
കടംകൊണ്ട സ്നേഹത്തിന്റെ..
നഷ്ടപെടുത്തിയ
 നിമിഷങ്ങളുടെ..
പങ്കിട്ടെടുത്ത പൊതിച്ചോറുകളുടെ...

കൂടെ നീ കടംതന്ന ഹൃദയത്തിന്റെ....

അന്നും ഇന്നും ഈ വരാന്തകൾക്ക് മുന്നിൽ പെയ്തിറങ്ങുന്ന മഴ    അവളെക്കാൾ സുന്ദരി ആയിരുന്നു... പക്ഷെ
അന്ന് അവളോടൊപ്പം തുരുമ്പിച്ച  ജനൽകംബികല്ക്കിടയിലൂടെ കണ്ടതൊക്കെയും ആര്തലച്ചു തലതല്ലിക്കരയുന്ന ഉഗ്രരൂപിയായ ഈ മഴയെത്തന്നെ ആയിരുന്നുവോ...
അതോ അവൾക്കുമുന്നില്  ഈ സൌന്ദര്യത്തെ അവഗണിച്ചതോ....
അങ്ങനെ ആവും...ആണ്..!

പ്രണയത്തിനും സൌഹൃദത്തിനുമിടയിൽ  പേരെടുത്ത് പറയാൻ കഴിയാത്ത ചില ബന്ധങ്ങളുണ്ട്..
കണ്‍
മറയുമ്പോൾ ഇടനെഞ്ച് തുടിക്കുന്ന., ഒറ്റപ്പെടുമ്പോൾ കൂടെയുണ്ടെന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന..,
ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന
 കണ്ണുനീരിനെ സ്വന്തമെന്നു കരുതുന്ന..
ഒരാൾ......

രണ്ടുപേരില് ഒരാൾ കലാലയത്തിന്റെ പടിയിറങ്ങുമ്പോൾ അതോടൊപ്പം രണ്ടു ഹൃദയങ്ങളെകൂടി പറിച്ചു മാറ്റുകയായിരുന്നു...
മിഴികൾ വാക്കുകൾക്കു കൂട്ടുപോയ നാളുകൾ...
ഇടനാഴികൽ കടമെടുത്ത വാക്കുകൾ....
പറയാൻ
കഴിയാതെപോയ ഒരുപിടി സ്വപ്‌നങ്ങൾ...
എല്ലാം അവസാനിച്ചിരുന്നു...

ഇന്നലെവരെ..


ഇനി മുതൽ   അവൻ കോർത്ത മഞ്ഞച്ചരടിനും സിന്ധൂരത്തിനും ഞാൻ സ്വന്തം