2016, ജൂലൈ 17, ഞായറാഴ്‌ച

കാലം പടിയിറക്കി വിട്ടപ്പോഴും ഓർമ്മകൾ പിൻവിളി കൊണ്ടു പിടിച്ചു നിർത്തിയിട്ടും അനിഷ്ടത്തോട്കൂടി പടിയിറങ്ങേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്.. എന്റെ കോളേജ് എന്ന വാക്കു ഭൂതകാലത്തിനു കടംകൊടുത്തു കയറിചെല്ലുമ്പോഴും അതേ ഓർമ്മകൾ തന്നെ ഇരുകയ്യും നീട്ടി മുന്നിൽ നിന്നു സ്വീകരിച്ചിട്ടുമുണ്ട്... പക്ഷെ എവിടെയൊക്കെയോ ഒരു നഷ്ടബോധം തിരിതെളിക്കുന്നു... നല്ല നിമിഷങ്ങൾ സമ്മാനിച്ച ക്ലാസ്സ്മുറികളും.... നീളൻ വരാന്തയുടെ അവസാന വാതിലിൻ മറപറ്റി അവൾ തന്ന ആദ്യ സമ്മാനവും.. സൗഹൃദങ്ങൾ ആകാശത്തോളമുയർന്ന നെല്ലിമരച്ചോടും.. അങ്ങനെ എല്ലാം...

2016, ജൂലൈ 6, ബുധനാഴ്‌ച

ഈ കണ്ണുകളായിരുന്നു പെണ്ണെ നിനക്കായ് ഒരു മഞ്ഞച്ചരടു പണിയിപ്പിച്ചത്..

ലക്ഷങ്ങൾ കൊടുത്തുവാങ്ങിയ കാറിൽ ഗ്ലാസ്സ് ഉയർത്തി,എസി ഇട്ട്, കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴയിലും ആനന്ദം കണ്ടെത്തി യാത്രചെയ്യുമ്പോഴൊന്നും ഇതുപോലുള്ള ചിത്രങ്ങൾ ആരും കണ്ടതായി നടിക്കാറില്ല... കടത്തിണ്ണയിൽ അന്തിയുറങ്ങുമ്പോൾ കുത്തിനോവിക്കുന്നതല്ലാതെ ആയിരങ്ങൾ ധൂർത്തടിക്കുമ്പോൾ അതിലൊരു പങ്കുമാറ്റിവെക്കാൻ ആരും ശ്രമിക്കാറുമില്ല...

അവസാനമായി ഒരുതവണകൂടി ഈ പടിയിറങ്ങണം.. അവളുടെ കുടക്കീഴിൽ.. ഊർന്നിറങ്ങുന്ന കണ്ണുനീർതുള്ളിയെ മഴത്തുള്ളികളോടൊപ്പം മണ്ണിനു സമ്മാനിക്കണം... മഷികലങ്ങിയ മിഴികൾക്കൊപ്പം ഒരു യാത്ര പോകണം... അങ്ങു ദൂരേക്ക്‌.......

കാശി

ഒരു തവണ ബുക്ക്‌ ചെയ്തു ക്യാൻസൽ  ചെയ്യേണ്ടി വന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ട്രെയിൻ കയറിയത്തിന് ശേഷം ആണ് പൂർണ്ണമായും വിശ്വാസം വന്നത്.. ഒരുപാട് നാളത്തെ  ആ...