കലാലയ ജീവിതത്തോട് വിടപരനജ് ആ പടിക്കെട്ടുകൾ ഇറങ്ങുമ്പോൾ ഒരുനിമിഷതെക് എങ്കിലും മനസ് ശൂന്യമായിരുന്നു ... സ്വന്തമെന്നുകരുതി ഹൃദയത്തോട് ചെർതവരൊക്കെ എന്നെന്നെകുമായി നടന്നകലുമ്പോൾ ഇടനെഞ്ഞിൽ നിന്നും എന്തോ ഒന്ന് പുറത്തേക് വരാൻ വെമ്പൽ കൊള്ളുന്നതുപോലെ .. ഓടുവിൽ അത് കണ്ണീരായ് പുറത്തുവന്നപ്പോൾ ഉള്ളിൽ വല്ലാത്തൊരു നഷ്ടബോധം മാത്രം.. ആര്തലച്ചു വരുന്ന കണ്ണുനീരിനെ മറയ്ക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന സുഹൃത്തിനെ കാണുമ്പോൾ വീണ്ടും നിസ്സഹായാനായി പോവുന്നു ... ഒടിവിൽ വരാന്തയുടെ അങ്ങേ അറ്റത് മുഖംപോതി കരയുന്ന അവളെകൂടി കണ്ടപ്പോൾ മരണത്തെ ആശിച്ചുപോയി ഞാൻ നീലംബാരി